"Od czasu do czasu wzgórze, na którym mieszkał

słoń i kwiat, odwiedzała żyrafa. Żyrafa miała

bardzo długą szyję i kiedy stawała na pagórku

i wyciągała ją, to ponad drzewami i górami

widziała koniec świata.
    Któregoś dnia kwiat zadał jej pytanie:
    - Jak wygląda koniec świata?
    - Jest piękny - powiedziała żyrafa.
    - A kto tam mieszka? - spytał słoń.
    - Żyrafy, rzecz jasna - odparła żyrafa.
    Słoń zwykł uważać, że na końcu świata żyją słonie.

A kwiat zawsze sądził, że tylko kwiaty mogą mieszkać

w tak odległym miejscu.
    - Nie ma tam nawet jednego słonia? - zapytał słoń.
    Żyrafa wyciągnęła szyję tak wysoko, jak tylko mogła. 

Przez dłuższy czas patrzyła ponad drzewami i górami,

po czym rzekła:
    - Nie, tylko żyrafy.
    - Może żyrafy zasłaniają sobą jakieś kwiaty - podpowiedział kwiat.
    - Wykluczone - odrzekła żyrafa.
    - Ona nie mówi prawdy - odezwał się jakiś głos ponad nimi.

Był to wróbel, który przez cały czas siedział na głowie żyrafy.

- Widzę koniec świata trochę lepiej niż ona - i jest tam pełno wróbli.

Bardzo dużych wróbli, nawet większych niż orły.
[...]".

Żyrafa, która widziała koniec świata [fragment] / Słoń i kwiat /Brian PATTEN